ARIE BOERS AZN (1867-1947)

Werkgroep Dordts Impressionisme

[tekening meisje gedateerd 30-12-1907]
[volgens J. Heyblom (email juli 2012) gaat het om de dochter van Arie Boers: Adriana Boers]

UITNODIGING VOOR DE
Tentoonstelling van
Arie Boers (1867-1947)

Schilderijen en tekeningen

OPENING EN PRESENTATIE KATALOGUS 30 MRT. 20.30 uur
Van 31 maart t/m 15[SIC] april 1984
Werkgroep Dordts Impressionisme, Nieuwe Haven 6, Dordrecht
Openingstijden: Zaterdag 11.00-16.00, Zondag 14.00-17.00

Inleiding.
Arie Boers (1867-1947) kan met recht een 'kleine meester' genoemd worden.
Klein in zijn formaten, klein in de omvang van zijn oeuvre, beperkt in zijn onderwerpen, bescheiden werkend naast zijn grotere Dordtse broeders, bescheiden en wat timide soms in zijn aanpak en in uitdrukking. Maar onmiskenbaar ook me tiets van de meester; in zijn beste werk een gevoelig impressionist, die in spontane toetsen en met een delicaat kleurgebruik de sfeer van intieme plekjes in de omgeving van Dordt weergaf.
Voorzover we kunnen nagaan is er nooit een afzonderlijke tentoonstelling van het werk van Boers geweest. Deze poging hiertoe pretendeert allerminst een overzicht te geven; gebrek aan gegevens over zijn persoon en werk, en de
moeilijke vondbaarheid ervan, maakten dit niet goed mogelijk. Het eerste en enige overzicht van zijn werk vormde - ironisch genoeg - de verkoping van zijn nalatenschap in 1955. Ter gelegenheid daarvan verscheen in het
Dordrechtsch Nieuwsblad van 8 juli 1955 een kort artikeltje over Boers, dat we hierbij gaarne overnemen.
  Maart 1984
  Werkgroep Dordts Impressionisme

[portret Arie Boers Azn]

Aandacht voor een vergeten amateur.

Een kleine, doch niet geheel van belang ontblote kunstnalatenschap zal in September a.s. in de najaarsveiling bij de firma A. Mak alhier onder de hamer komen. We bedoelen het atelier van de vergeten amateurschilder, rasecht en
onvervalst Dordtenaar tevens, Arie Boers Azn., wiens overlijden (4 september 1947) op ruim 80-jarige leeftijd destijds min of meer aan de aandacht is ontsnapt.
Arie Boers - we zien z'n scherpe kop, waaraan de haviksneus en de levendige, bruine ogen iets karakteristieks schonken, weer voor ons en horen nóg zijn geestige, niet zelden van sarcasme doordrenkte boutades - was aanvankelijk metselaar van beroep. Later verhuisde hij naar het grote herenhuis aan het
Weeshuisplein, werd architect en hield zich in die kwaliteit in het bijzonder bezig met het toezicht op bouwwerken.
Het vak vereiste uiteraard een tekenhand en een timmermansblik. Boers bezat beide en het is dus niet vreemd dat hij de schilderkunst aanhing en bij Pictura binnenwandelde om er, in het begin dezer eeuw, als het prototype van de zuivere liefhebber te gaan werken. Een enkele maal exposeerde hij mee op ledententoonstellingen: een aquarel, 'n naaktstudie, een landschap, en liet zich verder penseelwijs maken door de goedmoedige en kundige Larij, trok voordeel uit de sneren, die Reus, de koning der broodschilders op de amateurs plecht los te laten, keek eens af van wat zijn vriend Elias Boonen deed, leerde van Korthals, Koldeweij, Gunneweg e.a.; kortom Boers kon tenslotte, zonder tot een uitgesproken eigen stijl te geraken, uit de voeten, toen hij door de Biesbosch en de Hoekse Waard ging zwerven op zoek naar mooie plekjes, molens, een markant doorkijkje in het riet enz.
Wie nu zijn 'vluggertjes' - studies op kleine plankjes lagen hem het meest - aanschouwt, moet erkennen dat er een bekoring van uitgaat, te weten de onmiskenbare charme van de vertrouwde Picturiaanse geest van een halve eeuw
geleden. Er zitten blonde gevalletje onder en donkere impressies, waarbij de molens aan de Noordendijk speciaal met een kennersblik zijn getroffen. Soms kijkt Reus om het hoekje, dan weer Boonen, Larij of Gunneweg, of  .. vloeien
al die smeertjes ineen tot .. Boers! En dan zegt de bezoeker, proevend en keurend: die plezierschilder heeft er in alle bescheidenheid toch wel iets van terecht gebracht en verdient een blijvend plaatsje in de Dordtse schildersanalen.
het worde hem hierbij verleend!
Anoniem, Dordrecht Nieuwsblad 8 juli 1955.